Gitarowo #1 - Mam za małe dłonie do gry na gitarze!

 

Jedna z większych obaw młodych ludzi, którzy marzą o sięgnięciu po gitarę. Czy moje dłonie nie są przypadkiem zbyt małe, a palce zbyt krótkie? Czy jeśli kobieta ma małe i delikatne dłonie, to może sobie podarować ten instrument?

Odpowiedź jest prosta.

Kiedy zaczynałem naukę mając 15 lat, nawet nie zastanawiałem się nad rozmiarem swoich dłoni i rozmiarem gryfu, który złapałem w ręce. Była to stara gitara klasyczna o najszerszym gryfie jaki w życiu widziałem. Struny były twarde, gra wydawała się toporna, ale jakoś wcale się tym nie przejmowałem. Uczyłem się grać, podobała mi się ta zabawa i to było najważniejsze. W kolejnych latach spotkałem wielu gitarzystów obu płci i w różnym wieku. Nigdy nie słyszałem by i oni mieli jakiekolwiek wątpliwości. W praktyce wychodziło na to, że małe dłonie radziły sobie równie dobrze, co te większe. Co to oznacza? Według mnie rozmiar dłoni nie ma najmniejszego znaczenia i zaraz przedstawię wam ku temu pierwszy dowód, jaki przychodzi mi na myśl.

Spójrzcie tylko na Sungha Jung'a, jednego z najlepszych gitarzystów jakich widział Youtube. Gra on głównie palcami i gwarantuję wam, że w tym wieku miał on dłonie mniejsze niż 99% z was. A jak wychodziła mu przy tym gra? Szeroki rozstaw palców i akordy barowe nie sprawiają mu najmniejszego problemu. Szybkością i zwinnością mógłby zaimponować sporej części doświadczonych gitarzystów. Któż nie chciałby w jego wieku tak śmigać po gryfie?

To znaczy, że mogę grać na każdym rodzaju gitary?

Gitary są oczywiście różne. Klasyczne mają zwykle najszersze gryfy i szeroki rozstaw progów. W tym aspekcie najprzyjaźniejsze wydają się być gitary elektryczne - wąskie, schludne, wydawałoby się ,,dla każdego". Temat tego, od której gitary rozpocząć naukę gry, to zupełnie inna kwestia. Jeśli zaś chodzi o samo dopasowanie dłoni, to nie ma to według mnie najmniejszego znaczenia. Liczy się trening i odpowiednie rozciągnięcie palców.

Próbowałem grać, ale nie sięgam progów!

Jeśli ktoś z was próbował nauczyć się utworu AC/DC - Back in Black, to spotkał się z koniecznością złapania jednocześnie progu 2 oraz 5.. potem 6... następnie 7. Przecież między tymi progami jest kawał drogi! Owszem i niestety muszę was zmartwić - dla wielu z was nie będzie możliwe złapanie takiej odległości. Mało tego - przez pierwszy miesiąc gry ciężko wam będzie złapać odległość 3 lub 4 progów. Nie jest to niczym niezwykłym, bo bardzo ważne w nauce gry jest odpowiednie wyćwiczenie palców i ich rozciągnięcie. Nie musicie w tym celu wykonywać żadnych dodatkowych ćwiczeń - to stanie się samoistnie. Po prostu grajcie, bawcie się grą, a palce same w końcu dosięgną tam gdzie chcecie. W ten sposób będziecie w stanie złapać znaczną większość tego, co potrzebujecie.

Co z odległościami większymi, o których wspomniałem? Niestety mając małe dłonie możecie nie być w stanie ich złapać, ale nie łamcie się. Tak naprawdę wcale nie będziecie musieli. Gitara zbudowana jest tak, że jeśli jakiś dźwięk jest zbyt daleko, to zawsze znajdziecie go znacznie bliżej na innej strunie. Gitarzyści, nawet jeśli mają bardzo długie palce, to na ogół starają się nie sięgać nimi bardzo daleko (chyba, że w grę wchodzi jakiś dziwny pomysł lub wymyślna technika gry). Po co się wszak męczyć, skoro to czego szukamy jest znacznie bliżej? Jeśli za to spojrzymy na to z innej strony i przeniesiemy się na progi powyżej 20, to duże dłonie nie są już takim dużym szczęściem. Nie ma ich tam po prostu gdzie pomieścić i granie szybkich solówek staje się nie lada wyzwaniem. W takim wypadku mniejsze dłonie dają dużą przewagę.

Gram już jakiś czas, ale wciąż nawet najprostsze akordy są dla mnie problemem.

Akordy takie jak G-dur i F-dur to zwykle zmora dla początkujących gdyż trzeba tutaj jednocześnie docisnąć dwie skrajne struny. Jeśli i was spotykają tego typu trudności, to winna jest prawdopodobnie zła technika, a nie rozmiar dłoni. Pamiętam swoją naukę akordów barowych, gdy to żadna pozycja nie była wygodna, struny brzęczały, a palec wskazujący bolał niemiłosiernie. Okazało się wtedy, że wystarczy lekko zmienić ułożenie kciuka i przesunąć nadgarstek do przodu, a wszystkie moje problemy zniknęły. Nie jestem oczywiście w stanie przekazać wam w tekście jak powinniście złapać dany chwyt, ale na Youtube znajdziecie masę filmów dla początkujących gitarzystów. Przejrzyjcie je i przypatrzcie się dobrze jak robią to inni. Wszak od kogoś trzeba się tego wszystkiego nauczyć, a bez nauczyciela bardzo łatwo jest nabawić się złych nawyków.

Kilka słów na koniec...

Jeśli miałbym zbudować na bazie tego artykułu jedną, uniwersalną radę, to brzmiałaby ona: Nie myślcie za dużo. Gitara to instrument bardzo uniwersalny i dający przy tym masę frajdy. Warto się właśnie na niej skupić i odłożyć na bok wszelkie obawy, które mogą was do gry zniechęcić. Każdą wadę i niedogodność można łatwo przekuć w zaletę, na bazie której zbudujemy własny i niepowtarzalny styl gry.

Brzmi banalnie? Zatem dla rozluźnienia posłuchajmy sobie nieco funku granego przez małe dłonie:

Masz pomysł na artykuł? Ciekawi Cię jakieś zagadnienie? Napisz mi o tym w komentarzu! Wszelkie opinie mile widziane!